Wota – to ofiarowane przez wiernych znaki wdzięczności, które świadczą o łaskach otrzymanych za wstawiennictwem Matki Miłosierdzia. Większość z nich przypomina – serduszka, figurki modlących się ludzi, ich oczy, ręce, nogi. Najstarsze wotum, o jakim wiadomo, zostało ofiarowane w 1671 r. Miała to być tabliczka, na której przedstawiono cudowne wydarzenie – uratowanie zmarłego dziecka. Wotum zniszczył pożar w Wilnie, jednak z pewnością takie oznaki wdzięczności wiernych były ofiarowywane także wcześniej. Z przekazu o tym cudzie wynika, że rodzice tragicznie zmarłego chłopca nie uczynili nic wyjątkowego w mieście, biegnąc po ratunek do Ostrobramskiej Matki Boskiej.
Już w XVIII w. wotów było tyle, że karmelici bosi w 1799 r. mogli przeznaczyć 51 wiszących na ołtarzu wotów na posrebrzenie i pozłocenie blachy zdobiącej frontową część ołtarza.W 1808 r. z 37 srebrnych wotów zrobiono pacyfikał dla kaplicy. W 1810 r. na wykonanie naczyń liturgicznych przeznaczono aż 100, najprawdopodobniej starych, XVIII – wiecznych wotów.
Ilość wotów ciągle się zwiększała. Były one czepiane nie tylko obok obrazu, lecz i na całym ołtarzu. W opisie kaplicy z 1844 r. jest mowa o tym, że wotów obok czterech kolumn ołtarza na miedzianej blasze przymocowanych jest 306, obok ołtarza – 406, medalików, pierścieni itp. – 77, wszystkiego naliczono 785 sztuk. Natomiast w 1856 – liczono aż 1438. Dokładny spis za lata 1884-1927 pokazuje, że w ciągu czterdziestu czterech lat złożono 2539 wotów. Najwięcej ich ofiarowano w czasach niepokojów i wojen (1903-1906 i 1911-1914).
W skarbcu kaplicy przechowywane są dzisiaj także dary symboliczne, najczęściej pozostawiane przez grupy pątników z zagranicy. Są one nie tyle wyrazem wdzięczności za otrzymane łaski, ile oznaką czci i oddania się pod opiekę Matce Boskiej. Niewątpliwie liczne wota zostały ofiarowane nie tylko przez tych, którzy doświadczenia swojego życia rozpoznali jako cuda dokonane dzięki wstawiennictwu Matki Miłosierdzia: wyzdrowienie z ciężkich chorób, niezwykłe uratowanie z niebezpieczeństwa czy wyjście z trudnej sytuacji życiowej. Niemniej ważna jest pomoc i pociecha duchowa: wsparcie w walce duchowej, nawrócenie bliskich czy dar mądrości w trudnych decyzjach, których także doświadczali modlący się w Ostrej Bramie.