Na początku 18 w. te święto było piękną tradycją miasta, która zanikła z powodu niepokojeń politycznych. Opowiadano: ze pierwsze uroczystości, jakie urządzono ku czci Matki Bożej Ostrobramskiej odbyły się po pożarze Wilna 18 maja 1706 r. Liczni wilnianie zaświadczyli, że doznali wtedy Jej pomocy, niektórzy twierdzili, że nad kościołem Św. Teresy i kaplicą Ostrobramską widzieli objawienie Matki Bożej, która gasiła płomienie ognia. Od tego czasu powstał piękny obyczaj, co roku 18 maja zbierały się orkiestry z całego miasta i od świtu do zmroku wdzięcznie grali śliczne melodie Najświętszej Panience.
Ostrobramska Maryja Panna jest znana na całym świecie jako symbol Litwy, a szczególnie – miasta Wilna. Zawieszony obraz Matki Bożej w niszy ściany obronnej strzeże miasto Wilno od nieszczęść. „Jeśli Pan Bóg miasta nie strzeże, to na próżno starali się budownicy… “ ( tekst z psalmu). Podzięka wyrażana od 17 wieku Matce Bożej nie straciła znaczenia i do dziś dnia.
W średniowieczu miasto Wilno nie jeden raz było pustoszone przez pożary, których skutki są podobne do współczesnego powstawania duchowego zamieszania ludzi . Rozprzestrzeniając się, ono zostawia głebokie ślady w naszych duszach i zachęca człowieka szukać duchownego schronienia. Dziękczynna modlitwa Matce Bożej łączy ludzi różnych wyznań do wspólności i poczucia odpowiedzialności. Ulica Ostrej Bramy jest jakby centralną nawą Matki Bożej, która rozpościera się po mieście i opiekuje się mieszkańcami miasta, którzy wyrażają wdzięczność świętą modlitwą. Organizując te duchowne święto, zachęcamy mieszkańców nie być obojętnymi, unieść się nad codziennośćią oraz jednoczyć się z szacunkiem do miasta i do jego patronki.