Ozdabianie świętego obrazu

Początkowo wizerunek Najświętszej Maryi Panny nie miał pozłacanej sukienki. Ozdabianie świętych obrazów szatami i koronami wykonanymi ze szlachetnych metali jest starą tradycją i na Litwie, i w Polsce. Liczy się, że obraz Matki Boskiej w Ostrej Bramie zaczęto pokrywać srebrnymi pozłacanymi blachami po 1670 r.

Można wyróżnić trzy ich części, wykonane w różnych okresach. Pierwszą stanowią trzy płyty z lat 1670-1690, kryjące głowę i ramiona Maryi. Druga składa się z pięciu płyt zakrywających gors i jest datowana na lata 1695-1700. Różni się od pierwszej wyższym tłoczeniem i surowszym, ostrzejszym obrazowaniem kwiatów i liści. Trzecia część to blachy pokrywające cały dół obrazu, powstałe nie później niż na początku lat trzydziestych XVIII w. W czasie badań przeprowadzonych w 1993 r. stwierdzono, że tylko pierwszą i trzecią część okrycia blaszanego wykonano specjalnie dla tego obrazu, część środkowa została tylko do niego przystosowana.

Na blachach wykute zostały motywy z kwiatów, wśród których znawcy rozpoznali co najmniej dziesięć gatunków roślin. Obfitość roślinności w otoczeniu Matki Boskiej nie jest przypadkowa: przedstawia ona Maryję jako hortus conclusus – „ogród zamknięty”, wspomniany w Pieśni nad pieśniami (4, 12). To jest stary średniowieczny motyw.

Maryja ukoronowana jest dwiema koronami. Dolna korona, miedziana i pozłacana, powstała około roku 1700. Górna wykonana została około roku 1750 z pozłacanego srebra i ozdobiona oczkami z kolorowego szkła. 5 lipca 1927 r. obraz ukoronowano nowymi koronami poświęconymi przez papieża Piusa XI. Były one wiernymi kopiami starych koron, wykonanymi ze złota ofiarowanego na ten cel przez wiernych. Maryi z Ostrej Bramy nadano tytuł Matki Miłosierdzia. Los poświęconych przez papieża koron jest nieznany. Prawdopodobniej na początku drugiej wojny światowej zostały ukryte, a później nie dało się ustalić, gdzie ich szukać.

Z całością plastyczną i treściową malowidła dobrze komponuje się wotum w kształcie półksiężyca, umieszczone w dole obrazu. O jego pochodzeniu świadczy tylko napis po polsku: „Dzięki Tobie składam Matko Boska za wysłuchanie próśb moich, a proszę Cię Matko Miłosierdzia zachowaj mnie nadal w łasce i opiece Swojej Przenajświętszej WJJ 1849 roku.”